Συνάντηση 7:50 στην Εληά.
Αναχώρηση 8:00
Προορισμός : Χ/Κ Ελατοχωρίου και ανάβαση στον Αρβανίτη (Πιέρια).
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008
Αρβανίτης, Κυριακή 30/11/08
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008
Αλλαγή προγράμματος, Κυριακή 23/11/08
Η προγραμματισμένη συνάντηση των συλλόγων της Περιφέρειας που θα γινόταν στο Φλάμπουρο (Πιέρια), δεν θα γίνει λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. Έτσι αποφασίσαμε να ανέβουμε στο Βέρμιο (κορυφή Φούρκα), από την Καστανιά.
Κυριακή 23/11 - Συνάντηση 7 :45 - Αναχώρηση 8:00
περισσότερα...
Εντυπώσεις από την Τζένα.
Οι άσχημες καιρικές συνθήκες (ψιλόβροχο, μικρή ορατότητα) δεν μας άφησαν να δούμε το βουνό ... Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να ολοκληρώσουμε την ανάβαση μας.
περισσότερα...
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008
Κυριακή 16/11/08, Τζένα.
Το πρόγραμμα του συλλόγου μας στέλνει στο Βόρα και ειδικότερα στην Τζένα αυτήν την Κυριακή. Το ραντεβού είναι στην Εληά.
Συγκέντρωση 07:15, αναχώρηση 07:30.
περισσότερα...
Συγκέντρωση 07:15, αναχώρηση 07:30.
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008
Εντυπώσεις από την Γκιώνα ...
του Ν. Τσιαμούρα
Ο Σ.Χ.Ο.Β. το Σαββατοκύριακο 8 και 9 Νοεμβρίου βρέθηκε στην Γκιώνα στη Φωκίδα και σε υψόμετρο 2.510 μ. Τα 14 μέλη και φίλοι του Συλλόγου ...
ξεκίνησαν από την Βέροια το Σάββατο πρωί και ακολούθησαν τη διαδρομή Βέροια – Λάρισα – Λαμία – Άμφισσα - Λιδωρίκι - Λευκαδίτι – Συκιά - Αθανάσιος Διάκος.
Πλάι στον κοσμικό Παρνασσό, η Γκιώνα κρατάει ένα χαμηλό προφίλ, κρύβοντας γωνιές που αξίζει να ανακαλύψεις. Η ιστορία της περιοχής χάνεται στα βάθη του χρόνου. Υπήρξε σύμφωνα με την μυθολογία τόπος συνάντησης της Σελήνης και του Ενδυμίωνα. Έτσι τη νύχτα κυριαρχούσε το σκοτάδι και οι άνθρωποι την ονόμασαν ασέληνο όρος. Απότομες ορθοπλαγιές, ήρεμα λιβάδια, βαθιές χαράδρες, πυκνά δάση.
Πλάι στον κοσμικό Παρνασσό, η Γκιώνα κρατάει ένα χαμηλό προφίλ, κρύβοντας γωνιές που αξίζει να ανακαλύψεις. Η ιστορία της περιοχής χάνεται στα βάθη του χρόνου. Υπήρξε σύμφωνα με την μυθολογία τόπος συνάντησης της Σελήνης και του Ενδυμίωνα. Έτσι τη νύχτα κυριαρχούσε το σκοτάδι και οι άνθρωποι την ονόμασαν ασέληνο όρος. Απότομες ορθοπλαγιές, ήρεμα λιβάδια, βαθιές χαράδρες, πυκνά δάση.
Διαδρομή Βέροια- Λάρισα- Λαμία- Άμφισσα- Λιδωρίκι– Λευκαδίτι- Συκιά-Αθανάσιος Διάκος. Βρισκόμαστε στη Φωκίδα, τόπος τραχύς, δωρικός αλλά παράλληλα ζεστός και φιλόξενος. Πρώτοι κάτοικοι οι Πελασγοί και στη συνέχεια ήρθαν οι Αιολείς και οι Δωριείς. Πήρε το όνομα της από τον Φώκο,γιο του Αιακού, αρχηγό των Αιγινητών.
Η Γκιόνα είναι το ψηλότερο συγκρότημα της νότιας Ελλάδας και το πέμπτο της χώρας. Ανάμεσα της κυλά ο Μόρνος (Δάφνος στην αρχαιότητα), με το φράγμα του Μόρνου στο Λιδωρίκι, που τροφοδοτεί την Αθήνα με το πιο πολύτιμο δώρο των βουνών, το πόσιμο νερό.
Ο μεγάλος όγκος απλώνεται ανάμεσα στα Βαρδούσια, την Οίτη, και τον Παρνασσό. Ένα βουνό με βαθιές χαράδρες, ρεματιές και ασβεστολιθικές πλαγιές. Το ιδιαίτερο στοιχείο της Γκιόνας είναι οι δυο μεγάλες χαράδρες της, η ξακουστή Ρεκά και το επιβλητικό Λαζόρεμα, που σκίζουν τον συμπαγή ασβεστόλιθο και διανοίγουν ένα τεθλασμένο κανάλι.
Στην αρχαιότητα στις χαράδρες αυτές κρυβόταν η Σελήνη που τις νύχτες ζευγάρωνε κρυφά με τον ντόπιο βοσκό Ενδυμίωνα, μύθο στον οποίο οφείλει το ποιητικό αρχαίο όνομα της "Ασέληνα όρη". Σύμφωνα με το μύθο, ο Ενδυμίων, γιος της Πύρρας και του Δευκαλίωνα, όταν πήγαινε η σελήνη να τον συναντήσει στις παρυφές του βουνού, άφηνε τον κόσμο χωρίς φεγγάρι. Τον ερωτεύτηκε η Σελήνη, ζήτησε από τον Δία να τον κάνει να κοιμάται αιώνια για να μην γεράσει ποτέ, να μείνει αγέραστος και αθάνατος. Μαζί του απέκτησε 50 κόρες.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ήταν γιος του Αέλθιου και της Καλύκης, αρχηγός των Αιολών τους πήρε από τη Θεσσαλία και εποίκησαν στην Ήλιδα. Ήταν ο 2ος μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας. Κατοικείτο από τους Οζολούς Λοκρούς. Οι πλευρές της προς το Λιδωρίκι είναι κατάφυτες από έλατα, οξιές, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα όπως σφεντάμια και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν άγρια ζώα, λύκοι, αγριογούρουνα, αλεπούδες, νυφίτσες, κουνάβια, ασβοί, σκίουροι, λαγοί, χιονοπόντικες στις κορυφές και άγριόγιδα, ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν αρπακτικά πουλιά όπως γυπαετοί, χρυσαετοί, σταυραετοί.
Ο αγριόγατος, το ζαρκάδι, οι πετροπέρδικες και το τσακάλι διασώζονται ακόμη. Είναι ένα άνυδρο βουνό συγκριτικά με τα Βαρδούσια, δεν έχει ποτάμια, οι πηγές είναι σχετικά, λίγες και αυτές το καλοκαίρι στερεύουν. Μεσημέρι και βρισκόμαστε στο περίφημο κάστρο της Ωριάς στην Άμφισσα, χτισμένη αμφιθεατρικά ακουμπάει στην πλάτη Γκιόνας. Στην μυθολογία ήταν κόρη του Μάκαρος και ερωμένη του θεού Απόλλωνα. Το 338π.Χ. στον Γ΄ ιερό πόλεμο καταστράφηκε από το Φίλιππο, το 30 π.Χ. εποικίσθηκε από τους Αιτωλούς.
Μητρόπολη των Εσπερίων Λοκρών σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία το 180 μ.Χ. Τον 19ο αιώνα γίνεται γνωστή με το όνομα Σάλωνα. Το 1821 ήταν η πρώτη πόλη της Ρούμελης που επαναστάτησε με τον Πανουργιά, τον Γκούρα και τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαϊα. Ο Πανουργιάς γεννήθηκε στην Δρέμισσα το1754. Συνεργάστηκε με τον Δυοβουνιώτη και τον Αθανάσιο Διάκο στις μάχες της Αλαμάνας, Γοργοποτάμου, Γραβιάς και Χαλκομάτας, όπου και τραυματίστηκε.
Πέθανε στην Άμφισσα το 1834. Συνεχίζουμε για το Λιδωρίκι, από το χωριό Πεντάπολη αφήσαμε τον χρόνο κυλήσει τώρα κάνουμε το γύρο του φράγματος του Μόρνου. Ο ποταμός Μόρνος πηγάζει από τις νότιες πλαγιές της Οίτης, – Δάφνος ή Υλαίαθος στην αρχαιότητα. Στο Λιδωρίκι εξερευνούμε τα σοκάκια του, κάτω από τον πανύψηλο αιωνόβιο πλάτανο στην πλατεία πίνοντας καφέ παίρνουμε δυνάμεις για τη συνέχεια.
Συνεχίζουμε, Λευκαδίτι –Συκιά δεξιά μας ο ορεινός όγκος της Γκιώνας με το ανάγλυφο του και ακριβώς μπροστά μας ο θεόρατος όγκος των Βαρδουσίων, ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου τριγύρω ομορφιά παραμυθένια με χρώματα του Φθινοπώρου. Πυκνά δάση από έλατα, κέδρα, πλατάνια, βελανιδιές, καστανιές, σπάνια αγριολούλουδα, άγρια φαράγγια γάργαρες πηγές μας εντυπωσιάζουν. Νυχτώνει,περάσαμε το χωριό Κάτω –Μουσουνίτσα, ο θρύλος θέλει μούσες να κατοικούν στις σπηλιές του. Νύχτωσε….
Χτισμένο ακριβώς κάτω από την ψηλότερη κορυφή των Βαρδουσίων, τον Κόρακα, το χωριό Αθανάσιος Διάκος (Ανω Μουσουνίτσα) απλώνεται στη βάση της βόρειας πλευράς των Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 1100 μέτρων. Το χωριό αν και μικρό, είναι ίσως, το πιο όμορφο της ευρύτερης περιοχής.
Πήρε το όνομα του από τον ήρωα της Επανάστασης Αθανάσιο Διάκο ( Αθανάσιος Μασσαβέτας), γεννήθηκε εδώ το 1788. Μόνασε στο ιστορικό μοναστήρι του Αη –Γιάννη στην Αρτοτίνα, το κελί του ακόμη και σήμερα παραμένει ανέπαφο. Ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Στις 22 Απριλίου 1821 κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας, έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη.
Συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι ¨σουβλίστηκε¨ από τους Τούρκους και κάηκε στις 23 Απριλίου 1821. Η προτομή του δεσπόζει στην πλατεία του χωριού με τα πλατάνια και ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος με το επιβλητικό καμπαναριό και το ρολόι, βρέχει ασταμάτητα.
Καταλύουμε στον ξενώνα, η ησυχία και η ηρεμία του χωριού μας τύλιξε, αφήσαμε πίσω μας την καθημερινότητα. Έξω η βροχή μπλέκεται με το απαλό αεράκι που φυσά από τις γύρω βουνοκορφές αναδεύοντας τα εναπομείναντα φύλλα των δένδρων. Από το μπαλκόνι του ξενώνα παρατηρώ για μερικά λεπτά της ώρας το σκηνικό και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που μπορώ να γνωρίζω τέτοιους τόπους. Αργά πήγαμε για ύπνο.
Ξημερώνει... το βλέμμα μου χάνεται μέσα στην πρωινή ομορφιά που έχει χρώμα πράσινο και μια παράξενη γοητεία με τυλίγει. Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή και δύσκολη. Ο καιρός... βροχή κατά διαστήματα δυνατή και η ομίχλη να μας χαλάει την ομορφιά της περιοχής και τη διάθεση.
Πλησιάζουμε στην Καλοσκοπή, μυρωδιά από βρεγμένο χώμα και τζάκια που καπνίζουν. Τριγυρισμένο από πουρνάρια, γριελιές, θαμνοκυπάρισσα, κουμαριές, πλατύφυλλα πλατάνια, δρυς, καρυδιές, βελανιδιές, κερασιές, μηλιές, έλατα. Βρισκόμαστε στην πλατεία του χωριού, από την πυκνή ομίχλη δεν μπορούμε να θαυμάσουμε τον επιβλητικό όγκο του βουνού. Ονομάστηκε Καλοσκοπή το 1926-1927 (καλή σκοπιά – καλή θέα), το παλιό του όνομα Κουκουβίστα(φωλιά του κούκου).
Οι κάτοικοι του χωριού έλαβαν ενεργά μέρος στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 21, η προσφορά του χωριού σημαντική σε αγωνιστές, προεξάρχουσα μορφή ο Παπαντρέας Μώρης, σύντροφος του Αθανασίου Διάκου στην Αλαμάνα και του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο χάνι της Γραβιάς. Τον Αύγουστο του 44 οι κατακτητές Γερμανοί έκαψαν το χωριό δυο φορές, ανακηρύχθηκε «μαρτυρικό χωριό».
To βουνό έχει μια μυστηριώδη και ακαταμάχητη γοητεία που σε μαγνητίζει, σε τραβάει κοντά του. Βρισκόμαστε στον δασικό δρόμο και συνεχίζουμε, προετοιμασία για ανάβαση. Μια ανάβαση στο βουνό είναι πάντα ένας μυστικός διάλογος. Ήμαστε τώρα εδώ έτοιμοι για μια ανάσα, για μια καινούρια εμπειρία. Ορειβατούμε τώρα στα ίδια αρχέγονα μονοπάτια που χάραξαν και συντήρησαν οι οπλές των μουλαριών, των τσοπαναραίων, των αγωγιατών. Στέκουν ασάλευτα στο ξεροβόρι και στο νερόβροχο, ρόμπολα, οξιές, σφεντάμια. Ομίχλη και η βροχή σαν ψίθυρος να μας ακολουθεί.
Ανάσες πνιχτές τώρα μονοπάτι ανηφορικό, κερδίζουμε ύψος βήμα, βήμα ελέγχουμε τον άνεμο και τους ρυθμούς του. Η ώρα περνά τα σύννεφα πυκνώνουν τώρα χιονόνερο, κοφτές ανάσες – ησυχία. -! Τώρα διάχυτη σιωπή, τώρα ριπές παγωμένου αέρα αυλακώνουν το πρόσωπο φοράμε γάντια και σκούφους. Βρέχει ασταμάτητα το κρύο μας περονιάζει το κορμί φοράμε ζεστά ρούχα και αδιάβροχα. Τα ίχνη τα σβήνει ο άνεμος, η παγωνιά και ο αέρας κάνουν το πλάτωμα να φαντάζει ατέλειωτο, οδοιπορούμε 2 ώρες και συνεχίζουμε, τα βήματα αργά. Ύστερα από μια πορεία συνεχούς ανάβασης σε 3 ώρες βρισκόμαστε στην κορυφή Πυραμίδα, συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα.
Ολιγόωρη ξεκούραση και επιστροφή για να μην διαταράξουμε τη γαλήνη των θεών και των πνευμάτων. Κάτω Παύλιανη, το καμάρι της Φθιώτιδας στην είσοδο του εθνικού δρυμού πνιγμένη στο πράσινο μας υποδέχεται απομεσήμερο σε υψόμετρο 1050 μέτρων. Επιστροφή... Αφήνοντας το βουνό πίσω μας, τα συναισθήματα ανάμικτα, από την εμπειρία που αποκομίσαμε οδοιπορώντας στις γυμνές πλαγιές της Γκιόνας και από την επίσκεψη των γύρω χωριών.
Η Γκιόνα είναι το ψηλότερο συγκρότημα της νότιας Ελλάδας και το πέμπτο της χώρας. Ανάμεσα της κυλά ο Μόρνος (Δάφνος στην αρχαιότητα), με το φράγμα του Μόρνου στο Λιδωρίκι, που τροφοδοτεί την Αθήνα με το πιο πολύτιμο δώρο των βουνών, το πόσιμο νερό.
Ο μεγάλος όγκος απλώνεται ανάμεσα στα Βαρδούσια, την Οίτη, και τον Παρνασσό. Ένα βουνό με βαθιές χαράδρες, ρεματιές και ασβεστολιθικές πλαγιές. Το ιδιαίτερο στοιχείο της Γκιόνας είναι οι δυο μεγάλες χαράδρες της, η ξακουστή Ρεκά και το επιβλητικό Λαζόρεμα, που σκίζουν τον συμπαγή ασβεστόλιθο και διανοίγουν ένα τεθλασμένο κανάλι.
Στην αρχαιότητα στις χαράδρες αυτές κρυβόταν η Σελήνη που τις νύχτες ζευγάρωνε κρυφά με τον ντόπιο βοσκό Ενδυμίωνα, μύθο στον οποίο οφείλει το ποιητικό αρχαίο όνομα της "Ασέληνα όρη". Σύμφωνα με το μύθο, ο Ενδυμίων, γιος της Πύρρας και του Δευκαλίωνα, όταν πήγαινε η σελήνη να τον συναντήσει στις παρυφές του βουνού, άφηνε τον κόσμο χωρίς φεγγάρι. Τον ερωτεύτηκε η Σελήνη, ζήτησε από τον Δία να τον κάνει να κοιμάται αιώνια για να μην γεράσει ποτέ, να μείνει αγέραστος και αθάνατος. Μαζί του απέκτησε 50 κόρες.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ήταν γιος του Αέλθιου και της Καλύκης, αρχηγός των Αιολών τους πήρε από τη Θεσσαλία και εποίκησαν στην Ήλιδα. Ήταν ο 2ος μυθικός βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας. Κατοικείτο από τους Οζολούς Λοκρούς. Οι πλευρές της προς το Λιδωρίκι είναι κατάφυτες από έλατα, οξιές, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα όπως σφεντάμια και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν άγρια ζώα, λύκοι, αγριογούρουνα, αλεπούδες, νυφίτσες, κουνάβια, ασβοί, σκίουροι, λαγοί, χιονοπόντικες στις κορυφές και άγριόγιδα, ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν αρπακτικά πουλιά όπως γυπαετοί, χρυσαετοί, σταυραετοί.
Ο αγριόγατος, το ζαρκάδι, οι πετροπέρδικες και το τσακάλι διασώζονται ακόμη. Είναι ένα άνυδρο βουνό συγκριτικά με τα Βαρδούσια, δεν έχει ποτάμια, οι πηγές είναι σχετικά, λίγες και αυτές το καλοκαίρι στερεύουν. Μεσημέρι και βρισκόμαστε στο περίφημο κάστρο της Ωριάς στην Άμφισσα, χτισμένη αμφιθεατρικά ακουμπάει στην πλάτη Γκιόνας. Στην μυθολογία ήταν κόρη του Μάκαρος και ερωμένη του θεού Απόλλωνα. Το 338π.Χ. στον Γ΄ ιερό πόλεμο καταστράφηκε από το Φίλιππο, το 30 π.Χ. εποικίσθηκε από τους Αιτωλούς.
Μητρόπολη των Εσπερίων Λοκρών σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία το 180 μ.Χ. Τον 19ο αιώνα γίνεται γνωστή με το όνομα Σάλωνα. Το 1821 ήταν η πρώτη πόλη της Ρούμελης που επαναστάτησε με τον Πανουργιά, τον Γκούρα και τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαϊα. Ο Πανουργιάς γεννήθηκε στην Δρέμισσα το1754. Συνεργάστηκε με τον Δυοβουνιώτη και τον Αθανάσιο Διάκο στις μάχες της Αλαμάνας, Γοργοποτάμου, Γραβιάς και Χαλκομάτας, όπου και τραυματίστηκε.
Πέθανε στην Άμφισσα το 1834. Συνεχίζουμε για το Λιδωρίκι, από το χωριό Πεντάπολη αφήσαμε τον χρόνο κυλήσει τώρα κάνουμε το γύρο του φράγματος του Μόρνου. Ο ποταμός Μόρνος πηγάζει από τις νότιες πλαγιές της Οίτης, – Δάφνος ή Υλαίαθος στην αρχαιότητα. Στο Λιδωρίκι εξερευνούμε τα σοκάκια του, κάτω από τον πανύψηλο αιωνόβιο πλάτανο στην πλατεία πίνοντας καφέ παίρνουμε δυνάμεις για τη συνέχεια.
Συνεχίζουμε, Λευκαδίτι –Συκιά δεξιά μας ο ορεινός όγκος της Γκιώνας με το ανάγλυφο του και ακριβώς μπροστά μας ο θεόρατος όγκος των Βαρδουσίων, ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου τριγύρω ομορφιά παραμυθένια με χρώματα του Φθινοπώρου. Πυκνά δάση από έλατα, κέδρα, πλατάνια, βελανιδιές, καστανιές, σπάνια αγριολούλουδα, άγρια φαράγγια γάργαρες πηγές μας εντυπωσιάζουν. Νυχτώνει,περάσαμε το χωριό Κάτω –Μουσουνίτσα, ο θρύλος θέλει μούσες να κατοικούν στις σπηλιές του. Νύχτωσε….
Χτισμένο ακριβώς κάτω από την ψηλότερη κορυφή των Βαρδουσίων, τον Κόρακα, το χωριό Αθανάσιος Διάκος (Ανω Μουσουνίτσα) απλώνεται στη βάση της βόρειας πλευράς των Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 1100 μέτρων. Το χωριό αν και μικρό, είναι ίσως, το πιο όμορφο της ευρύτερης περιοχής.
Πήρε το όνομα του από τον ήρωα της Επανάστασης Αθανάσιο Διάκο ( Αθανάσιος Μασσαβέτας), γεννήθηκε εδώ το 1788. Μόνασε στο ιστορικό μοναστήρι του Αη –Γιάννη στην Αρτοτίνα, το κελί του ακόμη και σήμερα παραμένει ανέπαφο. Ήταν ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της Επανάστασης του 1821. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στη Λιβαδειά. Στις 22 Απριλίου 1821 κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας, έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη.
Συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στη Λαμία αναφέρεται λογοτεχνικά ότι ¨σουβλίστηκε¨ από τους Τούρκους και κάηκε στις 23 Απριλίου 1821. Η προτομή του δεσπόζει στην πλατεία του χωριού με τα πλατάνια και ο ναός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος με το επιβλητικό καμπαναριό και το ρολόι, βρέχει ασταμάτητα.
Καταλύουμε στον ξενώνα, η ησυχία και η ηρεμία του χωριού μας τύλιξε, αφήσαμε πίσω μας την καθημερινότητα. Έξω η βροχή μπλέκεται με το απαλό αεράκι που φυσά από τις γύρω βουνοκορφές αναδεύοντας τα εναπομείναντα φύλλα των δένδρων. Από το μπαλκόνι του ξενώνα παρατηρώ για μερικά λεπτά της ώρας το σκηνικό και σκέφτομαι πόσο τυχερός είμαι που μπορώ να γνωρίζω τέτοιους τόπους. Αργά πήγαμε για ύπνο.
Ξημερώνει... το βλέμμα μου χάνεται μέσα στην πρωινή ομορφιά που έχει χρώμα πράσινο και μια παράξενη γοητεία με τυλίγει. Η μέρα σήμερα προμηνύεται σκληρή και δύσκολη. Ο καιρός... βροχή κατά διαστήματα δυνατή και η ομίχλη να μας χαλάει την ομορφιά της περιοχής και τη διάθεση.
Πλησιάζουμε στην Καλοσκοπή, μυρωδιά από βρεγμένο χώμα και τζάκια που καπνίζουν. Τριγυρισμένο από πουρνάρια, γριελιές, θαμνοκυπάρισσα, κουμαριές, πλατύφυλλα πλατάνια, δρυς, καρυδιές, βελανιδιές, κερασιές, μηλιές, έλατα. Βρισκόμαστε στην πλατεία του χωριού, από την πυκνή ομίχλη δεν μπορούμε να θαυμάσουμε τον επιβλητικό όγκο του βουνού. Ονομάστηκε Καλοσκοπή το 1926-1927 (καλή σκοπιά – καλή θέα), το παλιό του όνομα Κουκουβίστα(φωλιά του κούκου).
Οι κάτοικοι του χωριού έλαβαν ενεργά μέρος στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 21, η προσφορά του χωριού σημαντική σε αγωνιστές, προεξάρχουσα μορφή ο Παπαντρέας Μώρης, σύντροφος του Αθανασίου Διάκου στην Αλαμάνα και του Οδυσσέα Ανδρούτσου στο χάνι της Γραβιάς. Τον Αύγουστο του 44 οι κατακτητές Γερμανοί έκαψαν το χωριό δυο φορές, ανακηρύχθηκε «μαρτυρικό χωριό».
To βουνό έχει μια μυστηριώδη και ακαταμάχητη γοητεία που σε μαγνητίζει, σε τραβάει κοντά του. Βρισκόμαστε στον δασικό δρόμο και συνεχίζουμε, προετοιμασία για ανάβαση. Μια ανάβαση στο βουνό είναι πάντα ένας μυστικός διάλογος. Ήμαστε τώρα εδώ έτοιμοι για μια ανάσα, για μια καινούρια εμπειρία. Ορειβατούμε τώρα στα ίδια αρχέγονα μονοπάτια που χάραξαν και συντήρησαν οι οπλές των μουλαριών, των τσοπαναραίων, των αγωγιατών. Στέκουν ασάλευτα στο ξεροβόρι και στο νερόβροχο, ρόμπολα, οξιές, σφεντάμια. Ομίχλη και η βροχή σαν ψίθυρος να μας ακολουθεί.
Ανάσες πνιχτές τώρα μονοπάτι ανηφορικό, κερδίζουμε ύψος βήμα, βήμα ελέγχουμε τον άνεμο και τους ρυθμούς του. Η ώρα περνά τα σύννεφα πυκνώνουν τώρα χιονόνερο, κοφτές ανάσες – ησυχία. -! Τώρα διάχυτη σιωπή, τώρα ριπές παγωμένου αέρα αυλακώνουν το πρόσωπο φοράμε γάντια και σκούφους. Βρέχει ασταμάτητα το κρύο μας περονιάζει το κορμί φοράμε ζεστά ρούχα και αδιάβροχα. Τα ίχνη τα σβήνει ο άνεμος, η παγωνιά και ο αέρας κάνουν το πλάτωμα να φαντάζει ατέλειωτο, οδοιπορούμε 2 ώρες και συνεχίζουμε, τα βήματα αργά. Ύστερα από μια πορεία συνεχούς ανάβασης σε 3 ώρες βρισκόμαστε στην κορυφή Πυραμίδα, συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα.
Ολιγόωρη ξεκούραση και επιστροφή για να μην διαταράξουμε τη γαλήνη των θεών και των πνευμάτων. Κάτω Παύλιανη, το καμάρι της Φθιώτιδας στην είσοδο του εθνικού δρυμού πνιγμένη στο πράσινο μας υποδέχεται απομεσήμερο σε υψόμετρο 1050 μέτρων. Επιστροφή... Αφήνοντας το βουνό πίσω μας, τα συναισθήματα ανάμικτα, από την εμπειρία που αποκομίσαμε οδοιπορώντας στις γυμνές πλαγιές της Γκιόνας και από την επίσκεψη των γύρω χωριών.
Επόμενες εξορμήσεις : Τζένα 16 /11, Πιέρια 22-23/11.
Τσιαμούρας Νικόλαος
Τσιαμούρας Νικόλαος
περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
